Nunc de hominis summo bono quaeritur;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Duo Reges: constructio interrete.
Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Et quod est munus, quod opus sapientiae? Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Torquatus, is qui consul cum Cn. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos?
Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Non est igitur summum malum dolor.
Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Restatis igitur vos; Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Non enim in selectione virtus ponenda erat, ut id ipsum, quod erat bonorum ultimum, aliud aliquid adquireret. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.
Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?
Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Eaedem res maneant alio modo. Non laboro, inquit, de nomine.
